Economische vooruitzichten en monetair beleid lopen per regio verder uiteen
De kans op een zachte landing is in de meeste regio’s toegenomen. Centrale banken zoals de Federal Reserve (Fed) staan nu voor een dilemma: te snel de rente verlagen kan de inflatie stabiliseren op een hoger dan gewenst niveau; vasthouden aan een te restrictief monetair beleid daarentegen kan de economische groei belemmeren, waardoor de kans op een harde landing toeneemt, stellen Oliver Blackbourn, CFA, Portfolio Manager en Adam Hetts, CFA, Global Head of Multi-Asset | Portfolio Manager bij Janus Henderson.
De Amerikaanse futuresmarkten hebben het aantal verwachte renteverlagingen inmiddels teruggebracht. De obligatiemarkt heeft dit sneller ingeprijsd dan de aandelenmarkt, met rendementen over de hele curve die duidelijk hoger zijn dan aan het begin van 2024. De aandelenkoersen daarentegen blijven maar stijgen. Afgezien van de handvol Amerikaanse megacaps die de markten de afgelopen tijd hebben gedomineerd, lijken de waarderingen dichter bij de reële waarde te liggen. Hetzelfde geldt voor Europese aandelen, die kunnen profiteren van zowel aanstaande renteverlagingen als een keerpunt in de cyclus.
Uitstel betekent geen afstel
Nu de economische trajecten van de verschillende regio’s – en dus ook de beleidstrajecten van de centrale banken – verder uiteen gaan lopen, is het belangrijk om niet alleen af te vragen welke beleggingscategorieën dan prioriteit moeten krijgen, maar ook waar?
Volgens Janus Henderson presteren de VS nog steeds het beste als het gaat om economische groei. De consumptie is sterk gebleven doordat de reële loonstijging – dankzij de dalende inflatie – het stokje heeft overgenomen van het overtollige spaargeld tijdens de pandemie. Bovendien is de consumptie, na een periode van goederen hamsteren gevolgd door ‘revenge tourism’, evenwichtiger geworden, waarbij zowel goederen als diensten terugkeren naar de trend. De kracht in de dienstensector draagt echter bij aan de loongedreven inflatie, vooral doordat de arbeidsmarkt relatief krap blijft.
In Europa zijn er tekenen dat een periode van uitgesproken economische zwakte aan het omslaan is. De nieuwe orders in de belangrijkste regio's overtreffen de voorraden en de Duitse export is aangetrokken. De economie van de eurozone krijgt waarschijnlijk binnenkort een steuntje in de rug in de vorm van renteverlagingen door de Europese Centrale Bank (ECB). Dit wordt mogelijk gemaakt door een daling van de inflatie, hoewel die deels te wijten is aan de zwakke consumptie.
Zoals blijkt uit het feit dat de Bank of Japan onlangs een deel van zijn beleidsmatige accommoderende maatregelen heeft teruggeschroefd, lijkt het land een lange periode van deflatie boven te komen. China lijkt, hoewel het land niet te maken heeft met brede prijsdalingen, de tegenovergestelde richting op te gaan. Belangrijk is dat de beleidssteun die velen verwachtten van de centrale overheid nog moet komen. De schuldenoverschotten die geconcentreerd zijn in de vastgoedsector van het land en bij gemeentelijke en provinciale overheden kunnen betekenen dat het favoriete stimuleringskanaal van de bouwuitgaven zijn langste tijd heeft gehad.
De inflatie trekt zich in bijna alle grote landen terug, wat betekent dat vrijwel zeker de piek van de rente is bereikt in deze beleidscyclus. Desondanks zullen veel landen het een grotere uitdaging vinden om van de huidige niveaus naar hun inflatiedoelstellingen te gaan dan het was om van de pieken in de cyclus af te komen.
Lees meer in het artikel “Fortunes diverge as the cycle extends” van Oliver Blackbourn, FA, Portfolio Manager en [Adam Hetts]Adam Hetts, CFA, Global Head of Multi-Asset | Portfolio Manager bij Janus Henderson.
Serge Vanbockryck
